راستی کدام باد لعنتی پائیز ، ترنم صدای مهربانت را خاموش کرد
و کدامین دستهای نامرد ، شکوفه های سرخ لبخندت را پژمرد و به خاکستر مبدل نمود؟
آوخ که دیگر هیچ بلبل شوریده ای در گلستان یغما زده پائیزی ات نغمه سرائی نخواهد کرد و هیچ بهاری هیچ گل سرخی را به شاخسار وجودت هدیه نخواهد داد.
دریغا که دیگر در این گلستان خزان زده ، نه بنفشه های بهاری خواهد رست و نه گلهای سرخ پائیزی.
و این بدترین درد است.
سروده علی مومنی در وداع غریبانه پرستوی مهاجر مرحوم چنگیز حیدری
درباره این سایت